O książce: rok / Izraelski pisarz Szmuel-Yosef Agnon (1888–1970), pochodzący z Buczacza, pochodził z rodziny Żydów galicyjskich , co można nazwać niezwykłym: jego ojciec, rabin Szolom Mordechaj Chachkes, był chasydem i regularnie uczęszczał do cadyka, a jego dziadek ze strony matki, rabin Jehuda Hakohen Farb, był notorycznym misnautą. Niemniej jednak w domu panował spokój i harmonia, harmonia tradycji religijnej była lekko doprawiona kulturą Maskilów w języku hebrajskim. W przeciwieństwie do większości pisarzy żydowskich pierwszej połowy XX wieku Agnon przez całe życie zachował pełną miłości wdzięczność wobec domu rodzinnego, w którym panowała pobożność, bojaźń Boża i zaangażowanie w nauczanie. Jego twórczość wiele zawdzięcza chasydzkim księgom i tradycjom dotyczącym cadyków. Agnon, mistrz antologii, nie ociągał się z przepisywaniem starych książek, czasami prawie nic nie zmieniając, a czasami przestawiając to, co czytał, po swojemu, w nadziei, że czytelnik całkowicie ulegnie wpływom tradycji żydowskiej starożytności. Przy wszystkich różnicach kulturowych i epokowych zasadne jest porównanie baśni romantycznej w czytaniu dorosłych przez Niemców i Francuzów na przełomie XVIII i XIX w. z literackim tłumaczeniem hagiografii chasydzkiej w księgach Agnona Postacie w historii opublikowanej poniżej są prawdziwe. Rabin Avroom-Yaakov (Avrum-Yekunyu) był cadykiem w Sadagorze przez około trzydzieści lat, zmarł w 1883 r., a mistyczny starszy – Yisroel Baal Szem Tow – wielki kabalista i cudotwórca, założyciel chasydyzmu, zmarł w 1760 r..